بررسی ارتباط عوامل تاثیر گذار با حداکثر اکسیژن مصرفی (vo۲max) کارگران معدنی در اصفهان

مقدمه: اندازه گیری بیشترین ظرفیت هوازی (vo2-max) در ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین کارگر و کار اهمیت دارد. بدین ترتیب، علاوه بر حفظ تندرستی و توانایی جسمی، میزان تولید و بهره وری نیز بیشتر خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف برآورد ظرفیت هوازی و تعیین عوامل مؤثر بر آن در کارگران معدن انجام شد. از آن جایی که برآورد حداکثر ظرفیت هوازی کارگران معدن در ایران برای اولین بار در این مطالعه انجام گردید، ثبت این داده ها در بانک اطلاعات داده های کشوری بسیار مفید خواهد بود. روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر، 85 نفر از کارگران یک معدن زیرزمینی در استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات دموگرافیک و شاخص های قد، وزن، شاخص توده بدنی (body mass index یا bmi) و ضربان قلب آنان اندازه گیری و ثبت گردید. میزان vo2-max نیز بر اساس نموگرام آستراند و با استفاده از دوچرخه ارگومتر محاسبه شد. در نهایت، ارتباط متغیرهای ثبت شده با ظرفیت هوازی با استفاده از آزمون های independent t و آنالیز رگرسیون در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین ظرفیت هوازی در کارگران 86/0 ± 22/4 لیتر در دقیقه به دست آمد. نتایج حاصل از آنالیز رگرسیون نشان داد که بین ظرفیت هوازی با bmi، سن و سابقه کاری ارتباط معنی داری وجود نداشت. همچنین، بر اساس نتایج آزمون t، بین ظرفیت هوازی با سیگار کشیدن (036/0 = p) و ورزش کردن (001/0 > p) رابطه معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که bmi شاخص مناسبی برای پیش بینی حداکثر اکسیژن مصرفی و به دنبال آن برآورد ظرفیت انجام کار فیزیکی نیست. همچنین، نتایج بیان می کند که انجام فعالیت منظم ورزشی و عدم استعمال دخانیات، تأثیر بسزایی بر حداکثر اکسیژن مصرفی کارگران معدن دارد.